We wrześniu 2022 roku rozpoczęliśmy dwuletnie przygotowanie do Sakramentu Bierzmowania klasy VII Szkoły Podstawowej. Kandydaci otrzymali indeksy i na pierwszym spotkaniu zostały określone zasady przygotowania do tego sakramentu. We wrześniu 2023 roku rozpoczęliśmy kontynuację przygotowania w klasie VIII poprzez odprawianie 9 pierwszych Piątków miesiąca.
Sakrament Bierzmowania będzie 8 czerwca o godz. 11.30 w bazylice św. Anny.
Sakrament Bierzmowania udziela Ks. Biskup w okresie wiosennym. Jest to sakrament dojrzałości chrześcijańskiej, który uzdalnia chrześcijanina do odważnego wyznawania wiary, świadczenia o niej i stawania w jej obronienie, gdy pojawi się taka konieczność. Sakrament bierzmowania przyjmują ludzie młodzi po odpowiednim przygotowaniu.
W celu przyjęcia Sakramenty Bierzmowania należy:
Uwaga:
Świadkiem Sakramentu Bierzmowania:
1. Nie mogą być osoby niewierzące.
2. Nie mogą być osoby niepraktykujące wiary katolickiej.
3. Nie mogą być osoby niebierzmowane.
4. Nie mogą być osoby innych religii.
Dlatego świadkowie bierzmowania ze swojej parafii przynoszą zaświadczenie, że mogą być świadkami i podpisują następujące oświadczenie:
OŚWIADCZENIE KANDYDATA NA ŚWIADKA BIERZMOWANIA
Świadomy(-a) odpowiedzialności przed Bogiem oraz przyjmowanych na siebie obowiązków świadka bierzmowania, oświadczam, że:
Rodzicie winni dopomóc swoim dzieciom w przygotowaniu do Sakramentu Bierzmowania.
Miejsce przygotowania kandydatów do sakramentu bierzmowania.
Katechizm Kościoła Katolickiego wyraźnie wskazuje na parafię jako miejsce przygotowania do tego sakramentu: „Katecheza przed bierzmowaniem powinna także starać się obudzić zmysł przynależności do Kościoła Jezusa Chrystusa, zarówno do Kościoła powszechnego, jak i wspólnoty parafialnej. Na tej ostatniej spoczywa szczególna odpowiedzialność za przygotowanie kandydatów do bierzmowania” (KKK 1309).
Polskie Dyrektorium Katechetyczne przypomina, że: „parafia jest uprzywilejowanym miejscem dla katechezy przygotowującej do przyjmowania sakramentów świętych” (PDK 107).
Zatem właściwym miejscem przygotowania młodzieży do sakramentu bierzmowania jest parafia zamieszkania kandydata, z uwzględnieniem internatów i szkół zamkniętych. Do sakramentu bierzmowania dopuszcza proboszcz z parafii zamieszkania kandydata lub wyznaczony przez niego ksiądz.
Nadzwyczajne przygotowanie do sakramentu bierzmowania poza parafią (np. archikatedra lubelska), dotyczy tylko osób nie objętych katechizacją, czyli powyżej 18 roku życia, za pisemną zgodą proboszcza zamieszkania kandydata.
Katecheta w szkole nie przygotowuje bezpośrednio do sakramentu i nie jest osobą dopuszczającą do sakramentu bierzmowania. W wyjątkowych sytuacjach może to uczynić, ale tylko za wyraźną zgodą proboszcza zamieszkania kandydata. Jednak jednym z warunków dopuszczenia do sakramentu bierzmowania jest opinia katechety kandydata.
Przygotowanie do Sakramentu bierzmowania:
Sakrament bierzmowania wraz ze chrztem i Eucharystią należy do sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego, dlatego przyjęcie tego sakramentu jest konieczne jako dopełnienie łaski chrztu.
Chrystus Pan obiecał swoim uczniom, że Duch Święty będzie ich wspomagał, aby także wobec prześladowców dawali świadectwo nieugiętej wiary (Łk 12,12). W dzień przed swoją męką obiecał Apostołom, że ześle od Ojca Ducha prawdy, który pozostanie z nimi na zawsze (por. J,14,16; 15,26). Wreszcie po swoim zmartwychwstaniu Chrystus obiecał, że wkrótce ześle na nich Ducha Świętego, który napełni ich mocą i uczyni Jego świadkami: "Gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami" (Dz 1,8).
Rzeczywiście w święto Pięćdziesiątnicy Duch Święty w cudowny sposób zstąpił na Apostołów zgromadzonych na modlitwie wraz z Maryją, Matką Jezusa i uczniami (Dz 1,14). Zostali oni wtedy tak napełnieni Duchem Świętym, że obdarzeni mocą Bożą zaczęli głosić wielkie dzieła Boże (Dz 2,4). Piotr Apostoł uznał Ducha Świętego, który w ten sposób zstąpił na nich, za dar epoki mesjańskiej (por. Dz 2,17-18). Wówczas zostali ochrzczeni ci, którzy uwierzyli w naukę Apostołów. Otrzymali oni również dar Ducha Świętego (Dz 2,38). Od tego czasu Apostołowie, wypełniając wolę Chrystusa przez wkładanie rąk, udzielali neofitom daru Ducha Świętego (por. Dz 8,15-17; 19,5nn).
Najstarsze świadectwo o udzielaniu sakramentu bierzmowania zapisane jest w Dziejach Apostolskich i mówi wyraźnie i szczegółowo o udzielaniu tego znaku wiary jako dopełnienia chrztu świętego. Czytamy tam: "Kiedy Apostołowie w Jerozolimie dowiedzieli się, że Samaria przyjęła słowo Boże, wysłali do niej Piotra i Jana, którzy przyszli i modlili się za nich, aby mogli otrzymać Ducha Świętego. Bo na żadnego z nich jeszcze nie zstąpił. Byli jedynie ochrzczeni w imię Pana Jezusa. Wtedy więc wkładali na nich ręce, a oni otrzymywali Ducha Świętego" (Dz 8,14-17).
Bierzmowanie dopełnieniem chrztu
"Skutkiem sakramentu bierzmowania jest pełne wylanie Ducha Świętego, jakie niegdyś stało się udziałem Apostołów w dniu Pięćdziesiątnicy.
Bierzmowanie przynosi zatem wzrost i pogłębienie łaski chrzcielnej: -zakorzenia nas głębiej w Bożym synostwie, tak że możemy mówić 'Abba, Ojcze!' (Rz 8,15); - ściślej jednoczy nas z Chrystusem; - pomnaża w nas dary Ducha Świętego; - udoskonala naszą więź z Kościołem; udziela nam, jako prawdziwym świadkom Chrystusa, specjalnej mocy Ducha Świętego do szerzenia i obrony wiary słowem i czynem, do mężnego wyznawania imienia Chrystusa oraz do tego, by nigdy nie wstydzić się Krzyża." (KKK, 1302-1303).
Św. Ambroży biskup i doktor Kościoła (IV w.), który przeszedł formację katechumenalną i przyjął sakramenty wtajemniczenia chrześcijańskiego w wieku blisko 40 lat, w jednej ze swoich katechez mówił: "Przypomnij sobie, że otrzymałeś duchowy znak, 'ducha mądrości i rozumu, ducha rady i męstwa, ducha poznania i pobożności, ducha świętej bojaźni1, i zachowuj to, co otrzymałeś. Nauczył cię Bóg Ojciec, umocnił cię Chrystus Pan i 'dał zadatek' Ducha" (De misteriis, 7,42).
"Sakramentu bierzmowania, podobnie jak chrztu, którego jest dopełnieniem, udziela się tylko jeden raz. Wyciska on w duszy niezatarte duchowe znamię, 'charakter', który jest znakiem, że Jezus Chrystus naznaczył chrześcijanina pieczęcią swego Ducha, przyoblekając go mocą z wysoka, aby był Jego świadkiem.
'Charakter sakramentu udoskonala kapłaństwo wspólne wiernych, otrzymane w chrzcie, a bierzmowany otrzymuje moc publicznego wyznawania wiary w Chrystusa, jakby na zasadzie obowiązku (KKK 1304).
W pierwotnym Kościele przygotowanie do sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego odbywało się na drodze katechumenatu.
Dzisiaj, w epoce II Soboru Watykańskiego, Kościół powoli powraca do tej starożytnej instytucji, aby tych, którzy pragną odrodzić się "z wody i Ducha Świętego", doprowadzić do dojrzałości chrześcijańskiej. Życie bowiem dojrzałego chrześcijanina opiera się na słowie Bożym, na liturgii i wspólnocie. Wdrożenie do kierowania swego życia słowem Bożym, wprowadzenie w pełny, skuteczny i radosny udział w liturgii Kościoła, a także wprowadzenie w życie wspólnoty chrześcijan, wymaga pewnego procesu. Proces ten z kolei wymaga odpowiedniego czasu oraz kierownictwa duchowego i mistagogii.
Ponieważ chrzest święty udzielany jest dzieciom, stąd przygotowanie do I Komunii świętej, a szczególnie do bierzmowania, daje tę wielką szansę, aby młody chrześcijanin mógł przebyć konieczną drogę wdrożenia w życie dojrzałych chrześcijan. Dlatego biskupi w wielu diecezjach polskich, aby umożliwić młodzieży przejście procesu duchowej formacji, przesunęli czas udzielania bierzmowania na drugą, a nawet czasami trzecią klasę szkoły średniej.
W procesie formacyjnym istotną rolę mają do wypełnienia: rodzina, kapłan, katecheci oraz wspólnota parafialna. Dokumenty Kościoła jednak zasadniczo obowiązek przygotowania do bierzmowania kładą na parafię, a więc kapłanów, katechetów i wiernych, gdyż we wspólnocie z nimi kandydaci do bierzmowania mają możliwość doświadczenia życia Chrystusowego Kościoła.
Kandydat do bierzmowania wybiera również sobie nowe imię, które winno być nośnikiem pewnego posłannictwa, jakie pragnąłby wypełniać w swoim życiu. Sprawę wyboru imienia winien omówić z kapłanem lub ze swoim katechetą.
Poszczególnym bierzmowanym zwykle towarzyszy świadek, który przygotowuje ich do przyjęcia sakramentu, przedstawia szafarzowi bierzmowania do namaszczenia krzyżmem, a potem pomaga w wiernym wypełnianiu przyrzeczeń złożonych na chrzcie, zgodnie z natchnieniami Ducha Świętego, którego otrzymali.
Chrzestny (a) może pełnić funkcję świadka bierzmowania. Nie wyklucza się jednak możliwości wybrania osobnego świadka bierzmowania. Także rodzice mogą osobiście przedstawić swoje dzieci do bierzmowania." (OBi, s. 5).
Świadek bierzmowania winien odznaczać się następującymi przymiotami:
a) być wystarczająco dojrzały do spełniania tego obowiązku
b) należeć do Kościoła katolickiego i przyjąć trzy sakramenty wtajemniczenia chrześcijańskiego: chrzest, bierzmowanie i Eucharystię,
c) nie być wykluczonym przez prawo od czynności w aktach kościelnych.
W wyniku odnowy liturgicznej, obecne obrzędy sakramentu bierzmowania są następujące:
- przedstawienie kandydatów biskupowi;
- przemówienie biskupa do kandydatów, uwzględniające wszystkich wiernych obecnych;
- odnowienie przyrzeczeń chrzestnych;
- modlitwa biskupa o dary Ducha Świętego, z wyciągniętymi rękami nad kandydatami;
- udzielenie sakramentu bierzmowania każdemu kandydatowi z osobna;
- modlitwa powszechna;
- błogosławieństwo końcowe.
1. Odnowione obrzędy zalecają, aby sakramentu bierzmowania udzielać w czasie Mszy świętej. Jaśniej bowiem ukazuje się wtedy ścisły związek tego sakramentu z całym wtajemniczeniem chrześcijańskim. Bierzmowanie, podobnie jak inne sakramenty, prowadzi do Eucharystii, dlatego najwłaściwszym momentem udzielania tego sakramentu jest Msza św.
Po Ewangelii, proboszcz, lub ktoś w jego imieniu, przedstawia biskupowi poszczególnych kandydatów do bierzmowania. Każdemu z nich towarzyszy świadek bierzmowania, którym może być jedno z rodziców chrzestnych lub też ktoś specjalnie wybrany do tej funkcji. W ostateczności funkcję tę może pełnić jedno z rodziców kandydata. Gdy kandydatów do bierzmowania jest dużo, wtedy kandydatów nie przedstawia się biskupowi każdego z osobna lecz wszystkich razem.
Kapłan: Czcigodny Ojcze, Kościół święty prosi przeze mnie o udzielenie sakramentu bierzmowania zgromadzonej tu młodzieży.
Biskup: Czy młodzież ta wie jak wielki dar otrzymuje w tym sakramencie i czy przygotowała się należycie do jego przyjęcia?
Kapłan: Jestem przekonany, że wszyscy przygotowali się do bierzmowania, uczestniczyli bowiem przez szereg dni w słuchaniu słowa Bożego i wspólnej modlitwie oraz przystąpili do sakramentu pokuty.
Biskup: Droga młodzieży, powiedzcie przed zgromadzonym tu Kościołem, jakich łask oczekujecie od Boga w tym sakramencie?
Kandydaci: Pragniemy, aby Duch Święty, którego otrzymamy, umocnił nas do mężnego wyznawania wiary i do postępowania według jej zasad.
Wszyscy: Amen.
2. Po otrzymanych odpowiedziach, biskup przystępuje do wygłoszenia homilii do kandydatów i zebranych wiernych. Wyjaśnia przeczytane teksty biblijne. Może posłużyć się też tekstami z obrzędu bierzmowania. W oparciu o teksty święte wprowadza on obecnych w głębsze rozumienie misterium sakramentu bierzmowania i w tajemnicze działanie Ducha Świętego w życiu chrześcijanina.
3. Gdy biskup skończy przemówienie, wtedy następuje odnowienie przyrzeczeń chrzestnych. Mają one wyraźniej podkreślić wewnętrzny związek sakramentu chrztu z bierzmowaniem. Potem biskup kieruje pytania do każdego osobiście, a kandydaci odpowiadają na nie razem:
Biskup: Pytam każdego z was: Czy wyrzekasz się szatana, wszystkich jego spraw i zwodniczych obietnic?
Kandydaci: Wyrzekam się.
Biskup: Czy wierzysz w Boga Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi?
Kandydaci: Wierzę.
Biskup: Czy wierzysz w Jezusa Chrystusa, Syna Jego jedynego, Pana naszego, narodzonego z Maryi Dziewicy, umęczonego i pogrzebanego, który powstał z martwych i zasiada po prawicy Ojca?
Kandydaci: Wierzę.
Biskup: Czy wierzysz w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela, którego masz dzisiaj otrzymać w sakramencie bierzmowania, tak jak Apostołowie otrzymali Go w dzień Pięćdziesiątnicy?
Kandydaci: Wierzę.
Biskup: Czy wierzysz w święty Kościół powszechny, obcowanie Świętych, odpuszczenie grzechów, zmartwychwstanie ciała i życie wieczne?
Kandydaci: Wierzę.
Biskup: Taka jest nasza wiara. Taka jest wiara Kościoła, której wyznawanie jest naszą chlubą w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.
Wszyscy: Amen.
4. Biskup zwrócony do ludu, wzywa wszystkich do cichej modlitwy w bardzo treściwych słowach, zawierających to wszystko, co najbardziej istotne w tym sakramencie:
Najmilsi, prośmy Boga Ojca wszechmogącego, aby łaskawie zesłał Ducha Świętego na te przybrane dzieci swoje, odrodzone już na chrzcie do życia wiecznego. Niech Duch Święty umocni je swoimi darami i przez swoje namaszczenie upodobni do Chrystusa, Syna Bożego.
Przez chwilę wszyscy modlą się w ciszy.
Następnie biskup wyciąga ręce nad bierzmowanymi i podsumowuje ciche modlitwy wiernych:
Boże wszechmogący,
Ojcze naszego Pana, Jezusa Chrystusa,
który odrodziłeś te sługi swoje
przez wodę i Ducha Świętego
i uwolniłeś ich od grzechu,
ześlij na nich Ducha Świętego Pocieszyciela,
daj im ducha mądrości i rozumu,
ducha rady i męstwa,
ducha umiejętności i pobożności,
napełnij ich duchem bojaźni Twojej.
Przez Chrystusa, Pana naszego.
Wszyscy: Amen.
5. Na istotny obrzęd bierzmowania składa się namaszczenie olejem Krzyżma na czole bierzmowanego, włożenie na jego głowę ręki biskupa i słowa:
N., Przyjmij znamię daru Ducha Świętego.
Bierzmowany odpowiada: Amen.
Biskup: Pokój z tobą.
Bierzmowany: I z duchem twoim.
Każdy obiera sobie imię, które biskup nadaje przy bierzmowaniu. Imię to trzeba podpowiedzieć biskupowi tuż przed namaszczeniem, by mógł wymienić je przy wypowiadaniu formuły sakramentalnej.
W czasie tego istotnego obrzędu, świadek bierzmowania trzyma prawą rękę na ramieniu swojego podopiecznego.
6. Modlitwa powszechne dostosowana jest do uroczystości bierzmowania. W szczególny sposób uwzględnia ona nowo bierzmowanych, ich rodziców i wszystkich mieszkańców parafii. Modlitwa ta kończy obrzędy bierzmowania. Po niej następuje dalszy ciąg Mszy świętej. Nowo bierzmowani mogą otrzymać Komunię świętą pod obydwoma postaciami. Ponadto na końcu Mszy świętej biskup udziela specjalnego błogosławieństwa.