Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci w nią kamieniem (J 8, 7)

Jakże stosunkowo łatwo jest nam potępiać innych. Jak łatwo jest postawić kogoś w centrum, tylko po to, aby został poniżony czy oczerniony. Jak stosunkowo łatwo jest uzbroić się w kamienie, aby nimi kogoś ukamienować, często udając, że chodzi tu o czystość religijną, wierność prawom, nakazom czy tradycjom, tak jak to zamierzali zrobić faryzeusze i uczeni w Piśmie, w opisanym przez św. Jana Ewangelistę wydarzeniu.

Kamieniami w zasięgu w ręki są dzisiaj złośliwe czy oszczercze komentarze w mediach społecznościowych, które blokują albo niszczą teraźniejszość czy przyszłość ludzi i ich relacje z innymi poprzez bezlitosną krytykę, pogardę i obojętność. Niektóre rządy i partie polityczne inwestują w agencje propagandowe, które codziennie przedstawiają sfałszowane wiadomości, w celu oczerniania przeciwników albo zdezorientowania społeczeństwa. W swojej alegorii Rok 1984 George Orwell opisuje społeczeństwo, w którym jednym z ważnych ministerstw było Ministerstwo Prawdy. Jego zasadniczym zadaniem było przedstawianie i fałszowanie faktów, którymi karmiono całe tamtejsze społeczeństwo. Dlatego też, aby uniknąć tego rodzaju niesprawiedliwości, manipulacji i przemocy, jedno z przykazań Bożych mówi: Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu (Wj 20, 16; Pwt 5, 20).

Wszyscy możemy stać się bezlitosnymi sędziami innych. Dzisiejsza liturgia słowa może nas wiele nauczyć. Jezus swoją postawą z dzisiejszej Ewangelii uświadamia nam nie tylko, że wszyscy jesteśmy grzesznikami: Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci w nią kamieniem (J 8, 7), ale również uczy nas zrozumienia i miłosierdzia. Nie lekceważąc grzechu, z wielką miłością powiedział: Kobieto, czy nikt cię nie potępił? Ja też cię nie potępiam. Idź i nie grzesz więcej (J 8, 10-11).

A św. Paweł, zwracając się do Filipian, pisał, że muszą ciągle uczyć się od Chrystusa nowego i chrześcijańskiego sposobu życia i działania: Wytężając siły ku temu, co przede mną, pędzę ku wyznaczonej mecie, ku nagrodzie, do jakiej Bóg wzywa w górę, w Chrystusie Jezusie (Flp 3, 13-14). Dlatego z Nim i my musimy nauczyć się nie osądzać, nie pogardzać innymi, nie potępiać, nie rzucać kamieniami, nie dawać fałszywego świadectwa. Wraz z Nim musimy nauczyć się miłosierdzia, tak jak Ojciec jest miłosierny (Łk 6, 36). A nawet kiedy zdajemy sobie sprawę z błędów innych, musimy uczyć się od Jezusa, by podchodzić do ludzi z taką samą miłością i zrozumieniem, jaką On miał dla tamtej kobiety.

Powołany do świętości Kościół (Kpł 19, 2; 1 P 1, 15-16) ma świadomość swoich słabości. Jest święty, ale przynależą do niego ludzie pełni słabości i grzeszni. Dlatego też na początku naszych eucharystycznych celebracji nie przypadkowo wyznajemy nasze grzechy. Prosimy o przebaczenie, ponieważ często grzeszymy myślą, mową, uczynkiem i zaniedbaniem. W drugiej formie aktu pokuty, przepraszamy Boga, prosząc: „Zmiłuj się nad nami, Panie, bo zgrzeszyliśmy przeciw Tobie. Okaż nam, Panie, miłosierdzie swoje i daj nam swoje zbawienie”. A w obrzędach komunii świętej prosimy: „Panie, nie patrz na nasze grzechy, ale na wiarę Twojego Kościoła”.

Dzisiejsze przesłanie o miłosierdziu Bożym względem grzeszników nie ogranicza się tylko do pojedynczych osób, nie ogranicza się tylko do owej ewangelicznej kobiety. Ze spokojem i z miłością Jezus zwraca się również do oskarżycieli: Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci w nią kamieniem (J 8, 7). Odeszli zawstydzeni, a niektórzy, być może i nawróceni.

Jakże napawające nadzieją są też słowa proroka Izajasza, skierowane w przeszłości do uchodźców z Izraela ciemiężonego przez Asyrię, a do nas dziś, w tym dramatycznym momencie naszej współczesnej i tak bolesnej historii: Otworzę też drogę na pustyni, ścieżyny na pustkowiu [...], dostarczę wody i rzek na pustkowiu, aby napoić mój lud wybrany (Iz 43, 19-20). I w tym przypadku Bóg jest miłosiernym Ojcem, nie tylko dla jednego, ale dla wszystkich narodów. Zawierzmy Bogu również i obecną sytuację. Papież Franciszek w swoim apelu na zakończenie audiencji generalnej w dniu 23 lutego br., tuż przed rozpoczęciem agresji na Ukrainę, powiedział: „Jezus nas nauczył, że odpowiedzią na diabelską złośliwość przemocy jest właśnie modlitwa i post”.

Wykorzystajmy ten ostatni tydzień Wielkiego Postu i zbliżający się Wielki Tydzień dla naszego sakramentalnego pojednania z Bogiem oraz z bliźnimi. Stańmy przed Panem w pokorze, bo jesteśmy grzeszni, ale i z nadzieją, że również i my usłyszymy słowa miłosierdzia: I Ja ciebie nie potępiam. Idź i odtąd już nie grzesz (J 8, 7).

o. Krzysztof Dworak CSsR Redemptorysta, misjonarz z Wiceprowincji Bahia (Brazylia), obecnie proboszcz Parafii Santissimo Redentor
w Damaia – Lisbona (Portugalia)