parafia.lubartow.pl

W poszukiwaniu oryginału

ks. Paweł Siedlanowski

Ktoś powiedział: „Miłość to najbardziej zakłamane słowo na świecie”. Tylko pozornie stwierdzenie to wydaje się absurdalne. Kiedy wnikliwie przyjrzeć się temu, co określamy mianem miłości, a co znajduje swoje odzwierciedlenie w wielu współczesnych tekstach kultury, serialach, poradnikach, a często także „zwyczajnych Polaków rozmowach” itd., okaże się szybko, iż jest prawdziwe. Niestety, każdy rozumie ją po swojemu, budując ją wedle własnej miary. Tak „skrojona”, zamiast uwznioślać i ożywiać, staje się źródłem cierpienia.

Liturgia Słowa piątej niedzieli wielkanocnej zawiera fragment Ewangelii wg św. Jana (13, 31-35). Jest to początek mowy Jezusa skierowanej do apostołów zaraz po wyjściu Judasza z Wieczernika. Padają słowa-testament: „Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie” (J 13, 34).

O jakiej miłości mówi Chrystus? O grze interesów na wzór wymiany handlowej? O kaskadzie emocji? Pisze o niej św. Paweł w „Hymnie o miłości” (zob. 2 Kor 5, 14-21). Jej piękno i trwałość nie zależą od stopnia wzajemnego usatysfakcjonowania czy korzyści, bo przebaczając, nie szukając swego, będąc cierpliwym, pokornym – myśląc po ludzku – traci się. Prawdziwą miłość człowiek może zbudować tylko wtedy, gdy doświadczy miłości Boga. Gdy zainspirowany miłością Jezusa – Tego, który wydał się za nas, umiłowawszy nas do końca – będzie przynajmniej próbował wedle tej miary budować więź z innymi. To jest punkt odniesienia dla ucznia Chrystusa – nie wynurzenia celebrytów, rady autorytetów od wszystkiego czy absurdalne poplątanie zasad, wedle których dobre jest to, co jest przyjemne. A zarazem stanowi gwarancję, iż miłość, której tak naprawdę każdy z nas całe życie szuka, nie będzie marną podróbką oryginału.