Święto Podwyższenia Krzyża - 14 września
W czwartek, 14 września, przypada święto Podwyższenia Krzyża Świętego. Krzyż jest naszym chrześcijańskim godłem – znakiem męki i śmierci naszego Odkupiciela. Jednak po nim było zmartwychwstanie i wniebowstąpienie! Krzyż jest więc także znakiem naszej nadziei. Pamiętajmy też, że Chrystusowym krzyżem staje się ołtarz w naszej świątyni i we wszystkich kościołach na całym świecie. Na nim podczas Eucharystii Chrystus ponawia swoją Paschalną Ofiarę „za życie świata”. Nasza ojczyzna i jej dzieje znaczone są krzyżami. Jak nigdzie w Europie, zwłaszcza Zachodniej, wszędzie górują u nas krzyże. Zachowujmy je w szacunku i dbałości nie tylko przy okazji święta Podwyższenia Krzyża
Krzyż Chrystusa – Drzewo życia i uzdrowienia
Ukąszenie węża
Nie jest łatwo niejednokrotnie zrozumieć sens historii tego, co się wydarza w naszym życiu i wokół nas. Przykładem jest wędrówka Izraelitów przez pustynię. Nie rozumieli, że po wyzwoleniu z Egiptu mieli jeszcze do przebycia drogę, gdzie czyhały na nich niebezpieczeństwa i trudy. Zaczęli szemrać przeciw Bogu.
To szemranie powtarza się w historii. Ukąszenie węża to symbol kłamstwa szatana. Człowiek zakażony jadem kłamcy zaczyna wciągać kolejne osoby w szemranie i spisek przeciw Bogu i przeciw bliźniemu.
Jadem, który zatruwa nasze życie osobiste, relacje z bliźnimi oraz z Bogiem jest pycha, gniew, lenistwo, nieumiarkowanie w jedzeniu czy piciu, nieczystość, zazdrość, chciwość, kłamstwo, ambicja.
Wywyższony – Ja jestem
W Wigilię Paschalną śpiewany jest Exsultet. Słyszymy tam takie zdanie: „By wyzwolić niewolnika, poświęciłeś Syna”. Bóg przyjmuje nas do nowego życia poprzez przejście przez nasze życie Jezusa.
Ktoś kiedyś powiedział: „Abyśmy byli w stanie uwielbiać Boga, potrzebne jest najpierw rozbić naszą twardą skorupę samouwielbienia”.
Św. Hieronim znany jest z tego, że przetłumaczył Pismo Święte na łacinę. Był to człowiek Boży, ale miał też trudny charakter. Pod koniec swego życia mieszkał w jaskini i był świadomy, że stanie przed Bożym trybunałem. Bił się w piersi kamieniem i mówił, stając wobec Boga: „Grzesznik, grzesznik! Uderz mnie, ponieważ jestem grzesznikiem!”. Pewnego dnia ukazał mu się Chrystus i powiedział:
– Hieronimie, co mi dasz?
– Panie, co chcesz, abym Ci dał? Daję Ci moją miłość – odpowiedział Hieronim
– Hieronimie, co mi dasz? – powtórzył Jezus
– Moje posty, moje wyrzeczenia. Dla Ciebie dniem i nocą badam pisma i płaczę nad moimi grzechami.
– Hieronimie, co mi dasz? – ponownie zapytał go Chrystus.
– Hieronim już nic z tego nie rozumiał. Nie wiedział już, co więcej może dać Chrystusowi.
– Hieronimie, daj mi twoje grzechy – powiedział Jezus.
Wywyższony na krzyżu Jezus woła do Ciebie „Pragnę”… Pragnę cię uwolnić, uzdrowić, odkupić. Daj mi swoje grzechy. Chcę Cię uzdrowić z trującego jadu węża.
Nawrócenie
To jest początkiem nawrócenia – oddanie Jezusowi naszych grzechów. Potem Bóg daje siłę, aby zacząć zmieniać siebie samego. Pewien ojciec powiedział do syna: „Jeżeli chcesz lepszego świata, zaludnionego przez lepsze narody, budującego lepsze kraje, w których istnieją lepsze miasta, rozświetlone przez lepsze kościoły, zamieszkane przez lepsze rodziny, to musisz zacząć od tego, że sam staniesz się lepszym człowiekiem”.
Możemy dodać: jeżeli chcesz mieć lepsze małżeństwo, to musisz przestać narzekać na twoją małżonkę i sam zostać lepszym mężem. Aby zmienić innych, trzeba najpierw zmienić siebie.
Krzyż Chrystusa – znak przebaczenia i uzdrowienia
Umierając na krzyżu, Jezus przebacza swoim oprawcom. W największym cierpieniu jest w stanie zwrócić się ze słowem przebaczenia. Jezus dokonał na krzyżu przełomu. Przez swoje cierpienie dokonał naszego Odkupienia. W Jego ranach jest nasze zdrowie (Iz 53, 5).
Od tego momentu krzyż, który był znakiem hańby, staje się pomostem łączącym nas z Bogiem. Zmartwychwstanie Jezusa przypieczętowuje znaczenie krzyża jako chwalebnego znaku zwycięstwa nad śmiercią, pogardą, nienawiścią.
Jezus pokazuje, że w tym wszystkim to, co po ludzku jest niepomyślne, jest porażką, można przejść do zwycięstwa dzięki miłości, miłosierdziu i przebaczeniu. On tego dokonał jako pierwszy. Papież Benedykt XVI powiedział kiedyś: „Wiara nie szuka cierpienia, ale uczy, że życie bez cierpienia nie osiąga pełni”.
Na krzyżu Jezus daje świadectwo, na czym polega Nowe Przymierze: Abyście się wzajemnie miłowali jak ja Was umiłowałem (J 13, 35). Tym samym Jezus uczy nas, że nawet wtedy, gdy ktoś nas bardzo zranił i skrzywdził ,możemy szukać siły do przebaczenia u Niego. Przebaczenie jest drogą uzdrowienia.
Czasami jest tak, że dopiero próba lub cierpienie uczy nas czegoś w życiu. Krzyż Chrystusa uczy nas przełamywać nasze własne ego. Uczy nas, jak wyjść poza siebie samych, aby dostrzec bliźniego. Krzyż Chrystusa uczy nas tego, że aby kochać nieprzyjaciół, trzeba najpierw nauczyć się kochać swoich bliźnich. Jezus wywyższony na krzyżu pokazuje nam drogę uzdrowienia, którą jest przebaczenie.
o. Paweł Drobot CSsR